Jeśli nie "Homofobia" to "Mowa nienawiści"

Bardzo długo zabierałem się za dzisiejszy wpis i może nawet nie powinienem go publikować dzisiaj - w Wielki Czwartek Triduum Paschalnego. Jeśli jednak nie zrobię tego dzisiaj, to już chyba nigdy, zważywszy, że obiecałem to kilku osobom.

27 marca 2006 roku w programie "Warto Rozmawiać", w odcinku pt. "Szkoła tolerancji" została zaprezentowana na planszy ulotka "Żyj namiętnie, kochaj się bezpiecznie", które środowiska związane z obecnym posłem na Sejm RP - Robertem Biedroniem - rozkładały w Urzędzie Miejskim w Krakowie. Oto jej treść:
Plansza I:
Seks bezpieczny męsko-męski to wiele urozmaiconych technik obejmujących podniecające rozmowy, powierzchowne i głębokie pocałunki, pieszczoty, masaż, wzajemną masturbację, wytrysk na skórę partnera...

Plansza II:
Przy jeszcze innych sposobach kochania się bezpieczny seks to:
- Lizanie odbytu, pod warunkiem, że w jego okolicach nie ma krwawień [...],
- Zabawy obejmujące kontakt z moczem lub kałem (tu również istnieje ryzyko przeniesienia innych chorób) [...],
- Penetrowanie odbytu dłonią przy założonej gumowej rękawicy, ewentualnie prezerwatywy,
- Wiązanie, szczypanie, "spuszczanie lania", pod warunkiem, że sperma nie dostanie się do zranionych miejsc i że przedmioty mogące powodować skaleczenia są dezynfekowane.

Wypowiedź Roberta Biedronia:
"Dobrze byłoby, gdybyśmy w szkołach zaczęli mówić o seksie. Jeśli chodzi o tę konkretną ulotkę, to w żadnym razie nie była ona obsceniczna. Żeby dotrzeć do młodzieży, musimy mówić ich językiem. Żeby młodzież zapamiętała treść i później z niej skorzystała, język musi być atrakcyjny".

Prowadzący program Jan Pospieszalski z miejsca stał się wrogiem numer jeden homoseksualistów i jednym z największych ciemnogrodzianinów III RP tylko dlatego, że w studiu miała miejsce dyskusja, a nie tylko "achy" i "ochy" połączone z mlaskaniem i cmokaniem na rzecz autorytetów moralnych i najbardziej dyskryminowanej grupy społecznej.

Nie będę komentował powyższego tekstu. Niech każdy sam sobie go skomentuje.

Kto jest największym wrogiem homoseksualizmu? Chyba samo stwierdzenie, że prawica, to za mało. "Prawica religijna"... :-) - to będzie to.
"Zamieszanie", jakie miało w Polsce miejsce w ostatnim czasie, które dotyczyło związków partnerskich, póki co zostało wystopowane na rzecz innych palących problemów jak postawa naszej reprezentacji, problemy Cypru, wejście Polski do strefy euro, polityczne zagrywki i antydemokratyczne działania związków zawodowych etc. W ogólnej linii przekazu, jaki docierał do mnie ze wszystkich mediów głównego nurtu wyciągnąłem, w mojej ocenie, istotny wniosek - sprzeciw wobec upolitycznieniu homoseksualizmu ma podstawy wyłącznie religijne.
Takie postawienie sprawy dało jednoznacznie do zrozumienia, że kto nie identyfikuje się z Prawem i Sprawiedliwością oraz z prawicowo-religijnymi ekstremistami pokroju Tomasza Terlikowskiego nie ma najmniejszych podstaw do sprzeciwiania się do polityczno-prawnej legalizacji związków homoseksualnych.

Czym jest dzisiaj homofobia? W mojej ocenie, a wierzę, że nie jestem w niej osamotniony, homofobia jest mówieniem rzeczy, które są oczywistymi oczywistościami, a więc każdy, kto już nawet nie mówi, a tylko twierdzi, że homoseksualizm jest sprzeczny z odwiecznymi prawami świata, natury i samego życia - ten jest homofobem. Homofobem, który jest chory z nienawiści i nie zawaha się zrobić wszystkiego, żeby dyskryminować homoseksualistów.

Napisałem kiedyś w komentarzu na blogu u Sokoła: "Nigdy jednak nie spotkałem się z zaprzeczeniem odwiecznej prawdy - HOMOSEKSUALIŚCI NIE MOGĄ MIEĆ WŁASNYCH DZIECI. Co najwyżej atakowano, że to dyskryminacja etc, ale nigdy temu nie zaprzeczono." Zdanie to podtrzymuję, ponieważ jest ono zgodne z prawami natury i rozwoju gatunku. Jaki byłby przecież sens tak nieustannej walki o prawo do aborcji CUDZYCH, podkreślmy to, a jeśli będzie trzeba wykrzyczmy - CUDZYCH DZIECI?

"Największe intelektualne autorytety lewicy", jeśli może być oczywiście mowa o takich osobach swego czasu posunęły się do stwierdzenia, że homoseksualizm nie jest tam żadną orientacją seksualną, tylko przede wszystkim... orientacją polityczną. Teza ta została jednak przebita przez jeszcze większych inteligentów, którzy twierdzą, że płeć nie jest żadnym tam fenomenem biologicznym, a tylko i wyłącznie fenomenem kulturowym.
Można więc na podstawie tego wysunąć prosty wniosek - nasza orientacja seksualna nie jest wrodzona, ale wyuczona. Już widzę te głosy oburzenia, gdyby ktoś oficjalnie w ten sposób zinterpretował tą tezę: "Przecież nam chodziło o to, że geje i lesbijki są ludźmi wolnymi i że mogą robić co chcą i zasługują na takie same prawa jak inni." Każdy jest równy wobec prawa i każdy jest człowiekiem wolnym (przynajmniej oficjalnie). Każdy również robiąc to, co chce musi się liczyć z konsekwencjami swoich czynów (przynajmniej niektórzy). Po co więc tak idiotyczne, populistyczne hasła?

Chyba najlepiej cały problem przedstawił swego czasu w trzech zdaniach prof. Andrzej Waśko:
"Fundamentem świeckiej etyki jest sformułowany przez Kanta „imperatyw kategoryczny”. Mówi on: „postępuj zawsze wedle tej zasady, która mogłaby się stać prawem powszechnym”. Gdyby w jakimś społeczeństwie zachowania homoseksualne stały się „prawem powszechnym”, społeczeństwo to wymarłoby w ciągu jednego pokolenia."

Tak, wiem - myśląc i pisząc w taki właśnie sposób jestem homofobem. Mógłbym przytoczyć jeszcze dziesiątki argumentów, które to potwierdzą, tylko po co? Żeby ktoś oskarżył mnie dodatkowo o "mowę nienawiści"?

Kończąc te dzisiejsze rozważania chciałbym, abyś Mój Drogi Czytelniku, odpowiedział sobie na dwa pytania:
1.) Dlaczego tak bardzo próbuje się narzucić większości prawa mniejszości?
2.) Kto jest tak naprawdę dzisiaj bardziej dyskryminowany: homoseksualista czy... katolik?

Może poniższe zdjęcie nie jest odpowiednią podpowiedzią, ale idealnie odwzorowuje cały problem:

Tomasz "Geolog"

Pozdrawiam Serdecznie